🐒 Święto Jordanu Na Ukrainie

By prawosławni wierni mogli poświęcić wodę na Święto Jordanu, na brzegu Bugu zdjęto druty zapory Opublikowano: środa, 19/01/2022 - 21:06 Prawosławni mieszkańcy Sławatycz (Lubelskie) uczestniczyli w środę w procesji nad rzekę Bug, aby dokonać obrzędu poświęcenia wody w związku ze Świętem Chrztu Pańskiego, zwanego też Po liturgii w katedrze greckokatolickiej, której przewodniczył bp Włodzimierz Juszczak uczestnicy przeszli na Bulwar Piotra Włosta, gdzie dokonał się obrzęd Oto kalendarz świąt i dni Wolnych 2021 na Ukrainie: 1 stycznia – piątek – Nowy Rok; 7 stycznia – czwartek – prawosławne Boże Narodzenie; 8 marca – poniedziałek – Międzynarodowy Dzień Kobiet; 1 maja – sobota – Święto Pracy; 2 maja – Niedziela – Wielka Niedziela. 3 maja – poniedziałek – Poniedziałek Wielkanocny. Kończy się okres świąt bożonarodzeniowych w obrządkach wschodnich. Dziś jest Objawienie Pańskie. Wczoraj grekokatolicy i prawosławni znowu zasiedli do wigilii, tak jak w przeddzień Bożego Narodzenia. O tej wieczerzy mówi się „Głodna Kutia”, bo na stole nie musi być aż dwunastu potraw. Wszystkie są jednak postne. Wieczorem w cerkwiach było odprawiane Poweczirja Wełyke i W dniu dzisiejszym Cerkiew obchodzi piąte już z dwunastu głównych świąt w roku liturgicznym - Święto Kreszczenija Hospodnia zwane Świętem Jordanu lub też Świętem Teofanii, czyli Objawienia. Znakiem charakterystycznym dla Kreszczenija Hospodnia jest wielkie poświęcenie wody. Dzień upamiętniający i Rewolucję Godności (2013), obchodzony w Ukrainie 21 listopada. Grudzień 19: niedziela: Dzień Św. Mikołaja: Popularne święto : Dzień świętego Mikołaja obchodzoy w Ukrainie 19 grudnia. Grudzień 25: sobota: Boże Narodzenie: Dzień wolny od pracy : Chrześcijańskie święto, które świętuje narodziny Armia URL ewakuowała się w listopadzie 1920 roku do Polski. Dzień Niepodległości Ukrainy obchodzony 24 sierpnia 2022 roku przypada w diametralnie innym, zupełnie bezprecedensowym momencie historycznym. Ukraina właśnie zaczęła siódmy miesiąc heroicznej i zarazem niezwykle skutecznej obrony przed pełnoskalową rosyjską inwazją. 136 lat temu, 27 maja 1885 roku urodził się na Podolu jeden z najbardziej znanych polskich malarzy, rzeźbiarzy i scenografów XX wieku, Zbigniew Pronaszko. Autoportret Zbigniewa Pronaszki. Foto Święto Jordanu. Setki osób wykąpały się w czwartek w Kijowie w lodowatej wodzie Dniepru w związku z przypadającym tego dnia u wiernych Kościołów obrządków wschodnich świętem Chrztu Na zakończenie obrzędu abp Eugeniusz Popowicz pokropił zebranych dopiero co poświęconą wodą. Po nabożeństwie wierni zabierają ją, aby pokropić nią swoich bliskich oraz domostwa. Woda przechowywana jest w domach do kolejnego Jordanu. Grekokatolicy wierzą, że ma ona właściwości lecznicze i nie ulega zepsuciu. Grekokatolicy i prawosławni obchodzą święto Jordanu. Rano odbywają się nabożeństwa w cerkwiach, a potem tradycyjne poświęcenie wody w rzekach - ma to symbolizować chrzest Chrystusa w Dodano: 19-01-2023 14:59. Wierni prawosławni, także uchodźcy z Ukrainy, uczestniczyli w czwartek w procesji nad Bug w Sławatyczach (Lubelskie), gdzie dokonano obrzędu poświęcenia wody w związku ze świętem Chrztu Pańskiego, zwanego też Świętem Jordanu. Trwa rejestracja uczestników na nasz tegoroczny Europejski Kongres Gospodarczy. 0pckhVG. Święto Jordanu to jedno z największych świąt cerkiewnych, obchodzone na pamiątkę chrztu Jezusa. Uczestnicy fotowarsztatów w dniach 18-20 stycznia 2019 będą podglądać jak obchodzone jest na Ukrainie, odwiedzą też najciekawsze cerkwie. Święto Jordanu na wschodzie łączy się z uroczystością Objawienia Pańskiego, będącą jednym z najstarszych świąt w Kościele katolickim, w Polsce nazywaną dniem Trzech Króli. W kręgu kultury cerkiewnej tego dnia kapłan święci wodę w jej naturalnym środowisku (rzece, a gdy nie ma jej w okolicy, to w stawie, jeziorze itp.). Uroczystość poświecenia (Hagiasmas) do V stulecia celebrowano tylko nad historycznym Jordanem. Tego dnia w cerkwiach odprawia się uroczyste nabożeństwa. Dzień wcześniej wierni przygotowują miejsce, gdzie będzie się odbywać poświęcenie wody. Gdy rzeka jest zamarznięta, wyrąbują w lodzie przerębel w kształcie krzyża. Obok stawiają krzyż oraz ołtarz z lodu. Po nabożeństwie wierni udają się nad wodę. Obrzęd kończy pokropienie obecnych poświęconą wodą. fot. Paweł Brzozowski Święto Jordanu to jednak nie wszystko. Uczestnicy fotografować będą miasteczka kresowe, wsie malowniczo położone wśród gór, najstarsze ukraińskie drewniane cerkwie – słowem odbędą sentymentalną podróż na wschód, na historyczne Kresy. Jako przewodnik, uczestnikom towarzyszyć będzie Bogdan Augustyn - pomysłodawca, założyciel i pierwszy wokalista kultowego punkrockowego zespołu KSU, z wykształcenia i zamiłowania historyk, związany z Centrum Turystyki Kulturowej “Carpathia”. “Edycja ma charakter fotowyprawy. Mniej skupiamy się na teorii (nie ma wykładów ze slajdami jak na innych edycjach zajęć), więcej fotografujemy. Choć oczywiście podstawy teoretyczne będą poruszane - jednak wyłącznie w plenerze.” - komentują organizatorzy. fot. Bartosz Skotnicki Kiedy i gdzie Fotowyprawa odbędzie się w dniach 18-20 stycznia 2019 roku. Bazą warsztatów będzie Zajeździe Bieszczadzka Ostoja. Koszt uczestnictwa w warsztatach wynosi 890 zł i obejmuje: piątkowy obiad w Polsce, opłatę za pozostawienie samochodów, transport busem na Ukrainę oraz noclegi z wyżywieniem w hotelu na Ukrainie. Na czas zajęć będzie można bezpłatnie wypożyczyć dowolne obiektywy z oferty marki Tokina. Więcej informacji i pełny harmonogram warsztatów znajdziecie pod adresem Ciężko zliczyć ile razy byłem we Lwowie, o każdej porze roku. I zgadzam się całkowicie z opinią, że Lwów ma w sobie więcej magii zimą niż latem. Zaśnieżone uliczki i dachy domów widziane z kopca Unii Lubelskiej, ślady butów w śniegu na chodnikach, opatulone „babuszki” na bazarze staroci… czy wreszcie rozgrzewająca kawa w jednej z licznych kawiarni (Lwów kawiarniami stoi!) czy też nie mniej… choć nieco inaczej „rozgrzewająca” kultowa lwowska wiśniówka. Jest po prostu bajkowo. Będąc we Lwowie w okresie świątecznym, nie sposób przejść obojętnie obok lwowskiego jarmarku bożonarodzeniowego. Lwowski jarmark, choć nie jest tak okazały, głośny i pełen atrakcji jak te z zachodniej Europy, to ma w sobie niepowtarzalny urok: dostarcza okazji do ciekawych zdjęć, można ponadto kupić na nim tradycyjne rękodzieło i przetwory spożywcze w nie zaporowej cenie, jak to niestety czasem bywa na jarmarkach w zachodniej Europie. No i niemniej istotne: powtórka ze świąt! Boże Narodzenie na Ukrainie (obrządku wschodniego czyli prawosławne i grekokatolickie) jest obchodzone wtedy gdy w Polsce przypada święto Trzech Króli. Jadąc wtedy do Lwowa mamy okazję przedłużyć świąteczny nastrój, albo przeżyć Święta raz jeszcze. Na plenerze fotograficznym we Lwowie zobaczymy miejsca bardzo znane i te nieco mniej: trzy katedry, tajemniczą cerkiew wołoską, mistyczne freski Rosena, zaułek ormiański, cmentarz Orląt Lwowskich i inne. Ponadto kiermasz bożonarodzeniowy we Lwowie, bazary staroci oraz zapomniane miejskie zaułki, gdzie poza mieszkańcami nikt nie zagląda. Musicie poczuć klimat Lwowa i uchwycić to na fotografiach – klimat wieloetnicznego miasta na styku kultur. Podczas podróży fotograficznej do Lwowa zmierzymy się z kilkoma wybranymi tematami fotograficznymi (głównie street photo oraz architektura, urbex, nocne), opowiemy, jaki sprzęt jest najodpowiedniejszy do konkretnych zastosowań. Chcesz doświadczyć zetknięcia się z inną kulturą? Odwiedźmy wspólnie naszych ukraińskich sąsiadów! Wybierzemy się tam podczas święta Jordanu oraz prawosławnych i greckokatolickich obchodów Wielkanocy. To doskonały czas, aby fotografować wydarzenia kulturalne organizowane w tym czasie. Pokażę Ci najpiękniejsze cerkwie. Czeka na nas też niesamowicie widokowa Połonina Borżawa. Zwiedzisz wioski bojkowskie, położone malowniczo w górach. Zobaczysz i uwiecznisz na zdjęciach miejsca, do których nie dotarły jeszcze znane nam powszechnie udogodnienia. Wspólnie dotkniemy murów twierdzy w Kamieńcu Podolskim, tej samej, w której bił się Michał Wołodyjowski. Odwiedzimy też elektrownię atomową w Czarnobylu oraz opuszczone miasto Prypeć. Wreszcie – przespacerujemy się uliczkami sentymentalnego Lwowa. Gwarantuję, że z tej wyprawy przywieziesz moc wspomnień i mnóstwo zachwycających kadrów. Jordan, Bohojawlenije, Kreszczenije Hospodnije, czyli pamiątka chrztu Jezusa w Jordanie, to jedno z największych świąt cerkiewnych. Według nauki Kościoła Wschodniego dało ono początek chrześcijaństwu i stało się fundamentem wiary. Święto Jordanu obchodzone jest zgodnie z kalendarzem juliańskim 6 stycznia, według kalendarza gregoriańskiego zaś — 19 stycznia. Na wschodzie łączy się go z uroczystością Objawienia Pańskiego, będącą jednym z najstarszych świąt w Kościele katolickim, w Polsce nazywaną dniem Trzech Króli. W kręgu kultury cerkiewnej tego dnia kapłan święci wodę w jej naturalnym środowisku (rzece, a gdy nie ma jej w okolicy, to w stawie, jeziorze itp.). Uroczystość poświecenia (Hagiasmas) do V stulecia celebrowano tylko nad historycznym Jordanem. Istniała też dawna tradycja udzielania katechumenom Chrztu w dniu Jordanu lub w jego wigilię. W Kościele Zachodnim wspomnienie Chrztu Pańskiego zgodnie z kalendarzem gregoriańskim przypada w pierwszą niedzielę po Objawieniu. Wprowadził je w 1955 r. papież Pius XII, początkowo wyznaczając dla niego datę 13 stycznia, czyli ostatni dzień oktawy uroczystości Objawienia, a reforma z 1969 r. przeniosła je na wspomnianą niedzielę. W tradycji ludowej z uroczystością Jordanu, podobnie jak z innymi świętami w roku liturgicznym, wiązały się różne zwyczaje, wierzenia, obrzędy. Wiele z nich przetrwało do dziś, inne odeszły w zapomnienie. Oczekiwanie na Jordan Wigilia uroczystości w Kościele Wschodnim nazywana jest drugim świętym wieczorem w odróżnieniu od wigilii Bożego Narodzenia. Tego dnia wierni zachowują ścisły post. Jest to także pora czuwania i modlitwy. W przeszłości w niektórych rejonach, wcześnie rano kapłan święcił w cerkwi wodę, nazywaną twardą wodą. Przypisywano jej szczególną moc ochronną, a zwłaszcza zdolność zabezpieczania dobytku przed wszelkiego rodzaju czarami. Po przyjściu z cerkwi z odrobiny tej wody i pszennej mąki robiono kleistą papkę. Malowano nią na drzwiach, oknach i ścianach domu oraz wszystkich budynków gospodarczych znak krzyża, wierząc, że dzięki temu złe moce nie będą miały wstępu do ludzkiej sadyby. Temu samemu celowi służyło umieszczanie przy drzwiach niewielkich drewnianych krzyżyków. Krzyż rysowano też poświeconą kredą nie tylko na drzwiach i oknach, ale także na naczyniach, zwłaszcza na dnach misek, żeby szatan i inne złe duchy nie miały przystępu do ludzi. Podczas gdy gospodyni czyniła ostatnie przygotowania do wieczerzy, gospodarz kropił całe obejście święconą wodą i okadzał je poświęconymi ziołami. Po takim zabiegu uciekały wszystkie złe moce (a także bieda), a żadne czary nie mogły zaszkodzić mieszkającym tam ludziom i zwierzętom. Wieczorem cała rodzina zasiadała do uroczystej wieczerzy. Obecni dzielili się bułką przaśną (prosforą) na znak pokoju i wspólnoty. Do tradycyjnych potraw na Ukrainie i Białorusi należały między innymi: barszcz z olejem, gołąbki oraz kutia — danie przygotowane z gotowanej pszenicy, maku, orzechów, wywodzące się z przedchrześcijańskich uczt związanych z kultem zmarłych. Do każdej przygotowywanej potrawy dodawano też łyżkę święconej wody. Po wieczerzy (lub też o świcie w dniu Jordanu) wynoszono z chaty snop zboża, nazywany did, diduch, który od wigilijnego wieczoru stał w rogu izby. Ze słomy tej gospodynie robiły gniazda dla drobiu, a ziarnem karmiły kury, żeby dobrze niosły i były bezpieczne przed drapieżnikami. Wierzono, że w noc Jordanu (podobnie jak w noc wigilijną) woda zamienia się w wino. Zaczerpniętą wtedy wodą gospodarze kropili wiosną ule w pasiece i bydło przy jego pierwszym wyjściu na pastwisko. Lodowe krzyże W samo święto Jordanu w cerkwiach odprawia się uroczyste nabożeństwa. Dzień wcześniej wierni przygotowują miejsce, gdzie będzie się odbywać poświęcenie wody. Gdy rzeka jest zamarznięta, wyrąbują w lodzie przerębel w kształcie krzyża. Obok stawiają krzyż oraz ołtarz z lodu. W przeszłości ozdabiano je gałązkami jedliny, które potem zabierano do domów jako cenne lekarstwo i ochronę przed złymi mocami. Po nabożeństwie wierni udają się nad wodę. Na czele procesji mężczyźni niosą chorągwie cerkiewne i krzyż z wizerunkiem Ukrzyżowanego. Kapłan po odmówieniu modlitwy do Ducha Świętego trzykrotnie zanurza w wodzie trzy płonące świece — symbol Trójcy Świętej. Ceremonii tej towarzyszy hymn liturgiczny (troparion) zaczynający się od słów: W Jordanie, chrzczącemu się Tobie, Panie, ukazała się cześć Przenajświętszej Trójcy. Niekiedy podczas święcenia wody wierni wypuszczają gołębie — znak Ducha Świętego. Jeszcze na początku ubiegłego wieku na Huculszczyźnie mężczyźni oddawali wtedy trzy strzały z broni palnej: dwa w powietrze, jeden w wodę, wierząc, że zabieg ten skutecznie odstraszy wilki od pasących się latem w górach stad. Obrzęd kończy pokropienie obecnych poświęconą wodą. Po odejściu procesji wierni piją tę wodę i zabierają w naczyniach do domu, by potem przez cały rok służyła jako lekarstwo. W przeszłości konewki i dzbanki na wodę ubierano barwinkiem i pasmami czerwonej wełny. Jeszcze w okresie międzywojennym chłopcy i młodzi mężczyźni kąpali się w „jordanowej wodzie” bez względu na temperaturę, wierząc że w ten sposób zapewnią sobie zdrowie i siłę. Moc „świętej wody” Zgodnie ze starą tradycją po powrocie do domu gospodarz obchodził swoje gospodarstwo i kropił je przyniesioną wodą, a na drzwiach i oknach kreślił znak krzyża poświęconą kredą. Wodę tę domownicy pili też przed posiłkami przez kilka dni po Jordanie, aby zapewnić sobie zdrowie. Dawano ją również bydłu w celach leczniczych i ochronnych. W niektórych okolicach dziewczęta po przyjściu z cerkwi obmywały się trzykrotnie „jordanową wodą”, wypowiadając przy tym prośbę — zaklęcie, aby oczyściła je ona z ziemskiego brudu i sprawiła, że znowu będą czyste jak Świata Preczysta (czyli jak Najświętsza Maryja Panna). Ciekawy zabieg, mający nadać wodzie szczególnych właściwości, notowali ludoznawcy jeszcze u schyłku XIX w. na zachodniej Ukrainie. Kto chciał „oczyścić” swoje obejście z wszelkiego zła, a zwłaszcza z czarów, stawał u jego wrót i prosił dziewięć kolejnych osób wracających z nabożeństwa o trochę poświęconej wody. Wlewał ją do jednego naczynia, a następnie szedł poświęcić do cerkwi. Wodą tą kropił całe obejście, sprzęty gospodarskie, żywy inwentarz. W ludowej tradycji jeszcze do okresu międzywojennego przestrzegano zakazu prania w rzece przez okres czternastu dni po Jordanie w przekonaniu, że nie godzi się bezcześcić świętej wody. Z kolei od wigilii Bożego Narodzenia do Jordanu kobiety przędły tylko do zmroku, wierząc, że w tym czasie wieczorami odwiedzają domostwa dusze zmarłych i można je niechcący oplątać wysnuwaną przędzą. Święto Jordanu było także porą chodzenia po kolędzie, czasem sąsiedzkich spotkań i organizowanych przez młodzież tanecznych zabaw. Urszula Janicka-Krzywda — etnograf, folklorysta, dziennikarz, doktor nauk humanistycznych, członek Krajowej Komisji Artystycznej i Etnograficznej CEPELiA oraz Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego. opr. aw/aw Tysiące ludzi uczestniczyło w niedzielę na Ukrainie w uroczystościach z okazji święta Chrztu Pańskiego, zwanego tu świętem Jordanu. Duchowni i wierni przyszli nad stawy i rzeki, gdzie święcono wodę, a wielu zgromadzonych zdecydowało się na kąpiel. Święto Jordanu jest w tradycji Kościołów wschodnich wydarzeniem religijnym, które kończy okres Bożego Narodzenia. Rozpoczął się on 6 stycznia Wigilią, którą prawosławni i grekokatolicy obchodzą według kalendarza juliańskiego. Tauron, ABB i Siemens w awangardzie. Bez takich pomysłów rewolucja nigdy się dokona Albo uda nam się rozwinąć tę technologię, albo będą kłopoty Mamy nową kopalnię ropy naftowej i gazu KOMENTARZE (0) Do artykułu: Ukraina: Święto Chrztu Pańskiego: święcenie wody i tradycyjne kąpiele

święto jordanu na ukrainie